|
|
|
|
|
Bassortiment |
|
Effectprocessor |
|
|
Basversterker |
|
|
|
|
|
Elektrische gitaren |
|
|
Akoestische gitaren |
|
|
Slagwerk |
|
|
Toetsen |
|
|
Blokfluiten |
|
|
PA en recording |
|
|
Accessoires |
|
|
Home » Instrumentarium » Het bassortiment
Het bassortiment
|
De Ibanez Soundgear SR885LE |
1 maart 2004 |
De vijfsnarige Ibanez Soundgear is mijn 'hoofdbas'. Deze SDGR-serie
werd in 1988 geïntroduceerd als "Soundgear by Ibanez".
Ik was (en ben) sterk geïnteresseerd in die lage vijfde
snaar en deed afstand van mijn Flying
V bas om hem te kunnen bekostigen. Ik had zeer goede ervaringen
met Ibanez bassen (ik had eerder een Roadstar
II) en ook de SR885LE heeft mij tot op vandaag niet
teleurgesteld.
De bas is in 1989 in Japan gebouwd, heeft een body van basswood en een "3-ply" esdoorn hals die iets doorloopt in de body. De toets is van palissander en telt 24 fretten. De brug is een standaardversie, uitgevoerd in zwart, net als de stemmechanieken die op de iets naar achter gebogen ("tilt-back") kop zitten. |
|
|
De Soundgear heeft twee actieve laag-impedantie elementen van het
type Jazzbass (Active LO-J5). De actieve "EQ-BII"
toonregeling is te bedienen met twee potmeters. Verder heeft de
bas een balans- en een volumeregelaar. De maten: 45-19-21. Dat wil zeggen: 45 mm op de kop, 19 mm op de eerste fret en 21 mm op de 12e fret. Voor een vijfsnarige bas is dat een smalle hals. Voor sommigen is dat hèt nadeel van de Ibanez-bassen, zelf ben ik daar juist erg tevreden over. De bas heeft daardoor een snelle actie en is goed bespeelbaar voor mijn (smalle, lange) vingers. De klank - daar gaat het natuurlijk om - is ook goed. Er zit voldoende laag in de bas, waarbij de klank helder blijft. Ik houd zelf dan ook van een duidelijke heldere basklank. Het basgeluid van Marc van Reusel op de LP Master of the Game van Horizon (CBS, 1985) is een mooi referentiepunt. De Ibanez voldoet aan die maatstaf. |
|
serienr. F912512 |
aanschafdatum 27-2-1990 |
aanschafprijs € 544,54 |
leverancier Eiland Muziek |
|
De M.V. Pedulla Series II 4F-PJ Standard Edition fretless |
1 maart 2004 |
|
|
De Amerikaanse bassenbouwer Michael Vincent Pedulla is vermaard
om zijn fretloze bassen met een herkenbare bodyvorm en gelakte
hals. Deze hals is doorgaans gemarkeerd met fretlijnen en
positie-dots. Zo ook deze Series II uit 1994. De Series II serie
werd door Pedulla geïntroduceerd in 1988. De firma Pedulla werd door Michael en zijn broer Ted eind jaren '70 opgericht. Na aanvankelijk akoestische en enkele elektrische gitaren te hebben gebouwd, zijn zij zich gaan specialiseren in handgemaakte bassen. De meegeleverde folder heeft als slogan: "We make basses the same way you play them: with our hands". Kenmerkend voor de Pedulla-bassen zijn de Bartolini-elementen, welke speciaal voor M.V. Pedulla zijn ontworpen. De Series II bassen hebben een geschroefde hals en zijn in twee versies geproduceerd: de Custom Edition en de Standard Edition, beide met een PJ-combinatie Bartolini's. Mijn Series II Standard heeft een populieren body, een tweedelig gelamineerde esdoorn hals en een palissander toets met 22 witte fretlijnen. |
|
De Series II Standardheeft zwarte Gotoh hardware en een eenvoudige
set draaiknoppen: volume, balans, toon. De Bartolini's zijn bij
de Standard passief, maar hebben een hoge output. Ondanks deze
passieve elementen heeft de Pedulla veel meer power dan de
met actieve elementen en elektronica uitgeruste
Soundgear. Het model is - volgens mijn bescheiden mening - erg fraai. Terecht spreekt Pedulla zelf van "a great bottom line". |
|
|
De maten van de Pedulla: 38 mm op de kop, 21 mm op de eerste fret
en 23½ mm op de 12e fret. De body (lengte: 476 mm, breedte: max.
330 mm en dikte: 44½ mm) is afgelakt in 'satijn' (zwart) en heeft
helaas een ferme buts op de zijkant opgelopen door een ongelukkige
val uit de standaard. Een fantastische bas, met dank aan Edwin van Huik voor de tip. |
|
serienr. 0338 |
aanschafdatum 6-8-1994 |
aanschafprijs € 678,40 |
leverancier Wils Muziekimport |
|
De Clarissa G-330 EL Naturali |
1 maart 2004 |
|
Deze Ovation-imitatie is in november 1989 gebouwd door het
Italiaanse "C.L. Strumenti Musicali". Vier maanden later
kocht ik de Clarissa G-330 bij Bergmann in Arnhem inclusief
fraaie koffer.
Over de fabrikant is niets (meer) te vinden. De Clarissa heeft geen serienummer. |
|
|
|
|
De elektro-akoestische bas heeft een pièzo-element onder de brug, passieve elektronica, een volume- en een toonpotmeter. Puur akoestisch is de bas niet erg luidklinkend. In het samenspel met een klassieke gitaar kan de Clarissa redelijk meekomen; met een westerngitaar - zeker met de 12-snarige Melody - is hij kansloos. | |
|
Ik bespeel de bas dan ook meestal versterkt. Zowel op de Trace Elliot toren als op de Trace Acoustic klinkt hij goed en helder. Echt laag heeft de bas echter niet. |
||
| De bas is medium scale; de houtsoort van de hals en het dek is mij niet bekend. De klankkast is - net als bij de originele Ovations - van carbongrafiet. Dit Roundback-design is door Ovation ontworpen om een sterke, heldere toon weer te geven. |
|
serienr. s/n |
aanschafdatum 12-2-1990 |
aanschafprijs € 567,23 |
leverancier Bergmann Instrumenten |
|
De Westone Raider I |
1 maart 2004 |
|
|
Westone van het Japanse Matsumoku (die ook de Aria, Epiphone en
Vantage-gitaren bouwde)
is in de jaren '60 al een van de spelers in de race om het
goedkopere segment tegen bijvoorbeeld Ibanez van Fuji Gen-Gakki.
In 1987 is de Matsumoku-productie in Japan beëindigd en komen
de Westone's uit Korea. Deze Raider I bas heeft bouwjaar 1983 en is dus nog van Japanse origine. Het is overduidelijk een Explorer-kopie, maar wel met een eigen stijl. Zo is de achterzijde van de body niet bol maar hol en is de verhouding van de "wyber®" beter dan de (oorspronkelijke) Explorerbassen van Gibson zelf. Het model van de Westone paste zeer goed in de muziekstijl die ik destijds speelde: heavy metal. De bas zelf is geen uitblinker, maar voor de daarvoor bestemde doelen voldeed hij toen. Standaard heeft de Raider I één P-element; er is ook een Raider II met twee elementen. Omdat de bas vrij ondefinieerbaar klonk, besloot ik al gauw een element bij te plaatsen: een Schaller JB6-type (zie ook de tekst bij de Kinor hieronder). |
|
Omdat de elektronica-ruimte erg beperkt was en ik niet nog meer
wilde gutsen in wat toen mijn hoofdinstrument was, heb ik de
volume en toonregeling omgezet naar twee keer volumeregeling. Een laatse modificatie aan de bas betreft de brug. De oorspronkelijk brug was zeker degelijk. Het was voor mij alleen onbegrijpelijk dat deze was uitgevoerd in geelkoper, in tegenstelling tot het chroom van overige hardware. |
|
| Deze vreemde combinatie komt overigens ook voor op enkele rond dezelfde tijd gemaakte Concord en Thunder Series. De bas was gekocht voor het uiterlijk, dus ik heb de brug vervangen door de Schaller 3-D4 brug die eerst op de - triplex - Kinor bas geschoefd was. Door deze Schaller werd de actie van de Westone wel erg laag, hetgeen naast soepel rag- en tapwerk ook veel snarengekletter tot gevolg had. |
|
|
De Westone staat er eigenlijk nog voor de sier, te wachten op een absolute beginner die er nog wat in ziet. Het instrument is flink gebruikt, hetgeen ook te zien is aan de vele lakbeschadigingen en de barst in de 'oksel' van de punt. |
|
serienr. 3022761 |
aanschafdatum 16-2-1985 |
aanschafprijs € 406,13 |
leverancier Eiland Muziek |
|
De Kinor EB101W |
1 maart 2004 |
|
De Kinor was mijn eerste eigen bas. Ik had daarvoor voornamelijk
gespeeld op de elektrische bas van de muziekklas van mijn
middelbare school. Deze bas mocht ik af en toe lenen. De afkomst van de Kinor is volstrekt onduidelijk. Tegenwoordig zou Indonesië of Korea een goede mogelijkheid zijn; begin jaren '80 was dat ongetwijfeld Japan. 
Op de foto rechts staat de bas in originele staat: wit, één blikken element, een brugkap en een duimsteun. Dit alles gecombineerd met het juiste behang voor die tijd. Het element was - als je de bas in een bepaalde hoek hield - bij voldoende versterking in staat Radio Moskou te ontvangen! |
|
|
De Kinor heb ik nog steeds, vandaar dat de bas in deze rubriek
staat en niet bij "Gehad ...".
De bas is uiteraard onverkoopbaar en is door mij in de loop der jaren
gruwelijk mishandeld voor testdoeleinden en uitprobeersels. Op de kleine foto's is de huidige - gemolesteerde - staat van de bas te zien. Een kleine historie: al snel na de aanschaf van de bas verfraaide ik de kop met behulp vam Oost-Indische inkt en wrijfletters van een "Fender Precision Bass" logo. Zoiets heet wishful thinking en vele muzikanten waar ik mee speelde waren op het eerste gezicht even van hun stuk gebracht. De zeer beroerde stemmechanieken verving ik door een nieuwe set, welke eigenlijk bedoeld waren voor een echter Precision. Het paste maar net op de smalle kop van de Kinor, maar hij ontstemde niet meer. Een paar jaar later bracht ik een grote hoeveelheid studs aan op het witte vlak op de body. Dit naar een idee van Gene Simmons (KISS). Nog wat later besloot ik de witte lak te vervangen door zwarte verf(!). De body is geheel afgeschuurd, de gaten die de studs achterlieten gevuld met vloeibaar hout (qua kwaliteit niet beter als het triplex waar de body van gemaakt was) en de body bespoten met een paar lagen HEMA-hoogglansverf,... In de Kinor hebben verschillende elementen gezeten: een Schaller JB6-pickup (later geplaatst in de Westone hierboven) en een Ibanez Super J8 basshumbucker. Ook de elektronica heeft heel wat wijzigingen ondergaan. Zo zijn er verschillende schakelaars bijgeplaatst: een voor de fase-switching van de humbucker, een elementenkeuzeschakelaar en een schakelaar om de phase shifter te activeren. Deze Solec Phase Shifter had ik uit zijn behuizing gehaald en in de bas gebouwd. Inmiddels zit de - nog steeds werkende - phase shifter weer in de originele bezuining. Naast extra schakelaars is ook de volume- en toonregeling verdubbeld en heeft de bas, naast een (verplaatste) mono-uitgang ook een DIN(!) stereo-uitgang gekregen. De laatse modificatie betreft de brug. In 1987 kocht ik een Schaller 3-D4 brug welke ik eerst op deze Kinor geschroeft heb. De brug was en is meer waard als de hele bas bij elkaar, maar het stond wel goed. Ook de Schaller 3-D4 heb ik later geplaatst op de kwalitatief betere Westone. De waardevastheid van de brug heeft overigens ook díe bas overtroffen. |
|
serienr. n/a |
aanschafdatum begin jaren '80 |
aanschafprijs rond de € 70,00 |
leverancier Muziek Centrale Arnhem |
De baseffectprocessor
|
De Boss GT-6B Bass Effects Processor |
1 maart 2004 |
|
Eindelijk, daar was die dan! De basversie van de GT-6. Eind 2002
kocht ik de multi-effectprocessor die de losse
effectpedalen moest gaan vervangen. De GT-6B heeft de geroemde
en verguisde COSM modeling technologie aan boord met de bekende
(voor)versterker- en speakersimulatie. Daarnaast heeft de GT-6B
uiteraard een keur aan compressoren, chorussen, delays, wah-wahs,
oversturing, slap-effecten, looping en synth-baseffecten. Bij het normale baswerk maak ik beperkt gebruik van effecten; meestal een lichte chorus. Omdat ik bij mijn huidige band - zeker door het ontbreken van een solo-gitarist - erg veel expressieve vrijheid heb, maak ik met name bij solo's dankbaar gebruik van het arsenaal onder de voetschakelaars: octaver, delay, pitch-shifter of wah-wah (eindelijk met een voetpedaal). De effectprocessor is via de effectloop verbonden aan de Trace Elliot; via de DI gaat het geluid ook naar de mengtafel.
De Preamp/speaker module bestaat uit een 3-bands equalizer en de eerder genoemde versterker- en speakersimulatie. De gemodeleerde versterkers zijn de Ampeg B-15 ("Flip Top"), de Fender Bassman 100 ("B Man"), de Acoustic 360 ("Bass 360"), de Trace Elliot AH600SMX ("T.E."), de SWR SM-400 ("Session") en de Ampeg SVT ("Concert 810"). Bij de speaker modeling kan gekozen worden voor de originele speaker behorend bij de gekozen versterker, of voor de Trace Elliot 1518 ("1×15 inch"), de SWR Big Ben ("1×18 inch"), de Acoustic 402 ("2×15 inch"), de SWR Goliath ("4×10 inch") of de Ampeg 810E ("8×10 inch"). Alle effecten zijn regelbaar en vanzelfsprekend zijn de instellingen en de effectketens op te slaan. Uitgangen zijn er ook voldoende: twee mono jacks (L/R), een hoofdtelefoonaansluiting, twee gebalanceerde XLRs (L/R), een digitale uitgang en MIDI in/uit. Het uitgangsniveau is instelbaar. De GT-6B heeft ook een stemapparaat aan boord, een bypass-regeling en de mogelijkheid om via "Sound-on-sound" (SOS) drie tot zes seconden een loopje op te nemen waar desgewenst overheen gespeeld kan worden. Meer informatie is te vinden op de Roland-site. |
|
serienr. ZP63139 |
aanschafdatum 3-10-2002 |
aanschafprijs € 575,00 |
leverancier Feedback |
De basversterker
|
De Trace Elliot AH150 |
1 maart 2004 |
|
Een Trace Elliot. Wat kan een bassist zich nog meer wensen? Ja,
een Hartke of een Glockenklang. Ik blijf in ieder geval trouw aan
"Tante Trees". Helaas is de fabrikant - destijds ge-endorsed
door ondermeer Mark King, Doug Wimbish, John Entwistle, Tony Levin
en Nathan East - ter ziele. Trace Elliot maakte de fout door, naast
basversterkers, ook gitaarversterkers te gaan bouwen. Uiteindelijke
overname door Gibson leidde ertoe, dat alleen de Trace
Acoustic serie bleef bestaan.
De AH150 is - als Trace Elliot-versterkers - een Mosfet-versterker. De top is er een uit de Mark V-serie. Sinds de start van Trace Elliot in 1980 is de GP11 voorversterker de standaard geweest voor hun hele bas-range. De GP11 heeft twee hoog-impedantie ingangen, een gain-regelaar en een indicator waarmee een te lage of een te hoge input (overload) feilloos aangegeven wordt. |
|
|
De grafische equalizer heeft 11 faders (van 40 Hz tot 15 kHz) met
een bereik van +/-15dB. Met de balansregelaar is te regelen hoe
zwaar de equalizer gebruikt wordt. Een clean geluid is eveneens te
bewerkstelligen. Dat kan overigens ook door de met de voetschakelaar
te bedienen EQ aan/uit-schakelaar. De GP11 heeft een "middle-cut
pre-shaping" schakelaar, waarmee het laag en hoog wordt geboost
voordat het de equalizer bereikt. Aan de output-zijde is een ruisonderdrukker te vinden, een gebalanceerde laag-impedantie DI-uitgang (pre- en post-EQ te schakelen), een effect send-return en twee uitgangen (signal out/low level voor een volgende versterker en line out/high level voor een eindversterker). Het spreekt dan voor zich dat de GP11 ook een line in/preamp link heeft. De volumeregelaar bepaalt tenslotte de hoeveelheid geluid,... Het 4×10" 300 watt-baskabinet komt uit een latere serie: Series 6. De 1048 (Classic) heeft dus vier 10"-luidsprekers voor het zogenaamde "percussieve" geluid. De 1048 geeft een strakke bas met een goed midden. Hoewel de kast als "lichtgewicht" werd aangeprezen weegt hij toch zo'n 44 kilo! Veel van mijn (ex-)bandleden worden niet zo vrolijk als zij denken aan het gesjouw van met mijn - in totaal 97 kilo wegende - bastoren in verband met repetities of optredens. De 1×15" is weer uit de Mark V-serie. De 1518/5622 is een 200 watt kabinet met een goed hoog en laag en juist een genuanceerde dip in het midden. Beide baskabinetten hebben XLR in- en uitgangen. Ik heb de kasten doorgelust, dat wil zeggen: van de versterker naar de 1048 en van de 1048 naar de 1518. |
|
AH-150 TOP |
serienr. S5744 |
aanschafdatum 1-3-1990 |
aanschafprijs € 680,67 |
leverancier Bassland/BMH |
|
1048 BOX |
serienr. 642/0803 |
aanschafdatum 1-3-1990 |
aanschafprijs € 680,67 |
leverancier Bassland/BMH |
|
1518/5622 CAB |
serienr. L5854 |
aanschafdatum 1-3-1990 |
aanschafprijs € 587,70 |
leverancier Bassland/BMH |